Prof. Dr. Mehmet Subaşı | HUMERUS KIRIKLARI

HUMERUS KIRIKLARI

Humerus kemiği omuz ile dirsek arasında yer alan kol bölgesinin kemik yapısını oluşturur. Humerus kırıkları, direkt darbeler, dirsek yönünde aksiyel yüklenmelerle, rotasyonal zorlanmalar ile kırılabilir. Bunun yanında beyzbolda top fırlatma, gülle atma, epilepsi nöbetleri sırasında ve bilek güreşi müsabakaları sırasında humerus kemiği kırılabilir. Humerus kırıkları bilek güreşi müsabakalarında da zaman zaman görülen bir kırıktır. Ayrıca; osteoporoz, Paget hastalığı, kemik tümörleri, metastazlar ve enfeksiyon gibi kemiği zayıflatıcı nedenler varlığında humerus kırığı minimal bir travma ile oluşabilir.

Humerus kırıkları üç an bölgeye ayrılarak değerlendirilir:

1-Proksimal Humerus (Humerus üst uç) kırıkları

2- Humerus cisim kırıkları

3-Distal Humerus (Humerus alt uç) kırıkları

Humerus üst uç kırıkları daha ileri yaşlarda görülür. Ortalama görülme yaşı 65 tir. Proksimal humerus kırıkları, bu yaş grubunda kalça kırıkları ve el bileği kırıklarından sonra 3. sıklıkta görülen kırıklardır. Humerus cisim kırıkları ise ortalama 55 yaş ile daha genç hasta grubunda görülmektedir.

Hastalar ağrı, kolda şekil bozukluğu, ve şişlik ile başvururlar. Ayrıca kolda kısalık gözlenebilir. Yine bu hastalarda , radial sinir dediğimiz sinir kemiğe çok yakın seyrettiği için yaralanma sırasında zedelenmiş olabilir. Bu durumda hastalar el bileklerini ve baş parmaklarını yukarı kaldırmakta sorun yaşarlar.

Tanı standart X-ray grafiler ile kolaylıkla konulabilir. Özellikle alt uç kırıklarda dirsek eklemine uzanım gösteren kırıklarda tomografi eklem yüzeyinin net olarak değerlendirilmesi için oldukça yararlı olmaktadır. Humerus kırıkları, sıklıkla alçı, atel yada breys gibi tespit yöntemleri ile tedavi edilebilir. Cerrahi tedavi hastanın yaşına, kırığın yerine, eklem uzanımına, açık kırık olup olmamasına, damar hasarı eşlik edip etmemesine, alçı uygulamalarla yeterli kırık uçlarındaki tutunmanın sağlanamamasına göre planlanabilir. Cerrahi tedavi olarak sıklıkla plak vida uygulamaları tercih edilmekle beraber, açık kırıklarda eksternal fiksasyon uygulamaları ve patolojik kırıklarda inrameduller çivi uygulamaları tercih edilmektedir.